1
Wij denken dat het onhoudbaar is om een 100 jaar oude wet te handhaven, waarvan de gevolgen schadelijker zijn dan het gedrag dat ze bestraft. Het debat over mensen die drugs gebruiken, is een ethisch gevoelig thema, waarbij levensbeschouwelijke en emotionele standpunten vaak een rol spelen. STOP1921 dringt aan op een pragmatische benadering, die in een coherent beleid moet worden gegoten. In een drugsbeleid moeten de maatschappelijke uitdagingen op het vlak van de volksgezondheid en het welzijn in rekening gebracht worden. Er zijn wereldwijd tientallen landen of deelstaten die het pad van de repressieve logica hebben verlaten, en in veel gevallen zijn de bevindingen hoopgevend. België mag niet achterblijven, en moet deze pistes onderzoeken.
2
Het decriminaliseren van druggebruik ontlast de rechtbanken van een taak die beter toebedeeld wordt aan de gezondheidszorg. Dit zal ertoe leiden dat justitie het probleem van de overbevolking van de gevangenissen kan aanpakken en ruimte krijgt om mee na te denken over goede randvoorwaarden van een modern en coherent drugsbeleid. Mensen die drugs gebruiken, horen niet thuis in een gevangenis.
3
Het is niet de bedoeling om het gebruik van drugs te vergoelijken of aan te moedigen. Het is wel de bedoeling om mensen die drugs gebruiken, en in sommige gevallen problematisch gebruiken, niet meer te straffen en te vrijwaren van de aanhoudende dreiging met straf. Verslaving is vandaag de dag de enige ziekte die met een straf wordt bestreden. Er valt niet meer te ontkennen dat hulp verlenen betere resultaten oplevert dan bestraffen, en dat repressie het gebruik van drugs niet voorkomt. Een drugsbeleid moet de risico’s en de nadelige gevolgen van roesmiddelengebruik niet groter maken. Het moet ze juist beperken. Als aan burgers zelf meer verantwoordelijkheid wordt gegeven, zullen ze ook sneller hun eigen leven in handen nemen.
