#STOP1921 (stop1921.be) is een campagne van de civil society om de wetgever en de publieke opinie te sensibiliseren over de noodzaak om het verbodsbeleid van roesmiddelen in vraag te stellen. Het drugbeleid is nagenoeg honderd jaar oud en de gevolgen ervan zijn desastreus voor de volksgezondheid. Ook het strafrechtssysteem slibt ervan dicht.
De Belgische drugwetgeving dateert van 1921. En ook al werden doorheen de jaren enkele wijzigingen doorgevoerd, met name wat betreft de uitwisseling van steriel materiaal, de legalisering van substitutiebehandelingen en het onderscheid tussen soft en hard drugs, is de geest van de wet ongewijzigd gebleven. De wet blijft repressief ten aanzien van mensen die drugs gebruiken terwijl iedereen erkent dat druggebruik bovenal een gezondheidskwestie is. Eén op drie gevangenen is opgesloten omwille van feiten gelieerd aan druggebruik. Druggebruikers vertegenwoordigen 50 procent van de totale gevangenispopulatie. Preventie en schadebeperking zijn de zwakke broertjes van het drugbeleid dat vooral afschrikkend wil werken. Met slechts 4 procent van het totale budget worden beide beleidsdomeinen zwaar ondergefinancierd. Ook al begint elk discours met de onderlijning van het primaat van de volksgezondheid, repressie blijft de rode draad doorheen het drugbeleid.1
1921-2021, bijna honderd jaar criminalisering van druggebruikers is een tamelijk funeste verjaardag die wij niet willen vieren. Hoe is het eigenlijk zo ver kunnen komen dat we passief uitkijken naar de viering van een beleid waarvan de protagonisten nooit zouden kunnen vermoed hebben dat het zou blijven bestaan tot het volgend millenium. Tot een tijd die in niets nog gelijkt op die van onze voorouders.
In 1921 konden druggebruik en drugtrafiek op generlei wijze vergeleken worden met druggebruik en drugtrafiek van heden ten dage. In die tijd moet de wetgever allicht vanuit een oprechte bezorgdheid gedacht hebben een eerder marginaal verschijnsel te kunnen inperken door het te verbieden. Niet tegenstaande de goede intenties weten we ondertussen dat dat wishfull thinking was, gezien de grote vlucht vooruit van de drugmarkt sinds het begin van de jaren 60. Hetzelfde geldt trouwens voor het druggebruik. Maar het meest schrijnende falen van het drugbeleid toont zich in de bijzonder schadelijke effecten op de volksgezondheid.
Het is nauwelijks te vatten dat wordt vastgehouden aan wetgeving die schadelijker is dan de gedragingen die ze strafbaar stelt. De consumptie van roesmiddelen is tijdsgebonden en evolutief van aard, het is een kwestie van verantwoord gebruik en een uitdaging voor de volksgezondheid. Het moet dan ook op die manier benaderd worden. Justitie is niet het beste departement om de volksgezondheid te bevorderen.
Vandaag is verslaving de enige aandoening waarvan men de symptomen strafrechtelijk aanpakt. Wellicht heeft de wetgever van 1921 onvoldende aandacht geschonken aan deze absurditiet. Maar de wetgever van nu kan zijn kop niet langer in het zand steken. Hij kan niet blijven pretenderen dat repressie beter is dan preventie, dat het verhogen van de risico’s beter is dan het reduceren ervan, dat betutteling van de bevolking beter is dan responsabilisering.
Om een halt toe te roepen aan de wet van 1921 openen we het debat, starten we een campagne en lanceren we een toegankelijk platform met de volgende objectieven:
- Het verenigen van mensen om gezamelijk neen te zeggen tegen de criminalisering van mensen die drugs gebruiken ;
- Het concentreren op en het promoten van de voordelen van decriminalisering ;
- Het mobiliseren van de nodige middelen om de wet te wijzigen.
De campagne richt zich op een breed, pluralistisch, gediversifieerd en progressief publiek. Ze viseert enkel het verouderd en het bijzonder onaangepast en contraproductief karakter van de drugwet van 1921. De campagne staat open voor iedereen die eraan wil deelnemen :
- Ongeacht de invalshoek : openbare gezondheid, justitie en de verzadiging van het apparaat, mensenrechten en fundamentele vrijheden, economische overwegingen, burgerschap en verantwoord gebruik, recreatie en ontspanningscultuur, ….
- Ongeacht de wijze waarop iemand wil deelnemen : met de organisatie van een colloquim of een manifestatie, met publicaties, petities, lobbywerk, met spektakel of mediageniek debat, met affichering of acties van burgerlijke ongehoorzaamheid,
- Met voorstellen et ideëen om de drugwet 1921 te wijzigen.
De campagne wordt in gang getrokken op de internationale dag tegen de criminalisering van druggebruik ‘Support, Don’t Punish’. We ontmoeten elkaar op 24 juni 2017 van 15 uur tot 22 uur aan de kiosk in het Koninklijk park te Brussel. Elk jaar zal deze internationale actiedag in het teken staan van #STOP1921.
Ze staat open voor elk initiatief en vorm van samenwerking.
Interesse ? KOM EN DOE MEE !
STOP1921.be
Perscontact NL/FR :
0478 99 18 97
press [a] stop1921 [.] be
De campagne #STOP1921 is een initiatief van Fédito Brussel, Bruxelles Laïque, et Liaison Antiprohibitionniste
met steun van
Anyone’s child, FEDITO Wallonne, Dokters van de wereld België, Modus Vivendi, Support Don’t Punish – Belgium.
De initiatiefnemers van de campagne, en bij uitbreiding eenieder die eraan deelneemt, pretenderen niet dat ze een unieke visie hebben over hoe de wet moet gewijzigd worden of ingetrokken. Het is niet nodig met alles akkoord te gaan om aan de campagne deel te nemen. De enige vereiste is de erkenning dat dat de drugwet van 1921 hopeloos verouderd is en contraproductief, en dat ze moet evolueren naar een minder repressieve versie die aangepast is aan de hedendaagse tijd.
1 La politique des drogues en chiffres : étude des acteurs concernés, des dépenses publiques et des populations atteintes, BELSPO, p. 11
